Skip to main content

Schrony klimatyczne

Schrony klimatyczne to pojęcie, które w ostatnich latach robi zawrotną karierę. Jak wskazuje nazwa chronić ma przed klimatycznymi anomaliami, takimi jak fale upałów. Podobnie jak klasyczne schrony, to rozwiązanie dla miasta, a zwłaszcza zagęszczonych miejsc, w których nie tylko ludzi najwięcej, ale gdzie tworzą się najgorętsze wyspy ciepła.

W Europie temat ten najintensywniej przepracowują Hiszpanie, gdzie upały są szczególnie dotkliwe. Tego lata schrony wprowadza m.in. położone niedaleko Madrytu miasto Alcala de Henares. „Te nowoczesne „wyspy klimatyczne” są roślinnymi, zautomatyzowanymi i mobilnymi stacjami, które zapewnią do 50 metrów cienia na obszarach o najmniejszym poziomie zazielenienia. Będą wyposażone w czujniki do analizy temperatury, wilgotności oraz jakości powietrza, dzięki czemu zapewnią sobie optymalny poziom nawodnienia”, mówi Isabel Ruiz Maldonado, pierwsza zastępczyni burmistrza i radna ds. turystyki.

W Alcala de Henares wprowadzają więc bardzo nowoczesne, czasowe rozwiązanie. Wynika to z faktu, że w centrum miasta wpisanym na listę UNESCO nie ma możliwości trwałego zazieleniania śródmiejskich placów. Już wcześniej naukowcy z barcelońskiego Centrum Badań Zastosowań Ekologicznych i Leśnych CREAF opracowali listę wskaźników używanych do oceny jakości schronów klimatycznych, analizując m.in. potencjał istniejącej, tradycyjnej infrastruktury, takiej jak miejskie parki. Kluczowe punkty na liście wskazują, że nie chodzi tylko o zapewnienie komfortu ludziom, ale także zwierzętom:

  • Procent naturalnego cienia, które zapewniają drzewa i krzewy.
  • Procent naturalnego pokrycia powierzchni.
  • Woda pitna dla ludzi i źródła wody dla zwierząt, takie jak baseny czy stawy.
  • Krajobraz o zróżnicowanych konturach i orientacjach, tworzący wzgórza, niewielkie doliny itp. – sprzyja to obecności mikrosiedlisk, które mogą pełnić rolę schronów klimatycznych.
  • Rodzaj roślinności: gatunki liściaste zapewniają cień latem, a zimą przepuszczają słońce. Gatunki o szerokich liściach rzucają więcej cienia. Gatunki autochtoniczne lepiej nadają się do klimatu śródziemnomorskiego i nie muszą być podlewane regularnie ani obficie, co zmniejsza zużycie wody.
  • Siedlisko, z miejscami odpoczynku i kryjówkami do odpoczynku i spokojnego snu, ukrywania się przed drapieżnikami itp.
  • Interakcja między zwierzętami domowymi i dzikimi: w miejskich parkach jednym z największych problemów, z jakimi borykają się dzikie gatunki, są spotkania ze zwierzętami domowymi, takimi jak psy bez smyczy lub grupy kotów.

Także w Bracelonie działa organizacja CUESB, która w sytuacjach krytycznych, takich jak fale upałów niesie pomoc mieszkańcom pozbawionym dostępu do cienia i zieleni, przewożąc ich do stref określanych właśnie jako schrony klimatyczne. Dziś jednym z największych wyzwań jest bowiem nierównomierny dostęp do nich, zwłaszcza dla uboższej ludności.

 

Jeszcze nie dodano komentarza!

Twój adres nie będzie widoczny publicznie.