Regent Park została zaprojektowany tak, by przypominała wiejską oazę leżącą na obrzeżach centrum Toronto, najbardziej zaludnionego miasta Kanady. Niska zabudowa rozrzucona pośród rozległych zielonych terenów zielonych dawała mieszkańców Regent poczucie kameralności i wytchnienie od miejskiego zgiełku. Ale brak szerokich traktów komunikacyjnych pozwalających dostać się w miarę w sprawny sposób do centrum przyczynił się odcięcia dzielnicy-ogrody od reszty miasta. To doprowadziło w latach 80’ do podupadania Regent Park, starzenia się infrastruktury, inwestycyjnej stagnacji oraz wzrostu przestępczości. Dzielnica zaczęła być omijana.
Ponad 20 lat władze Toronto postanowiły coś z tym zrobić. Ruszył projekt przywrócenia świetności zielonej dzielnicy. Miasto poszerzyło część ulic robiąc przebudowę europejskim stylu. Dołożone zostały chodniki, ścieżki rowerowe oraz ruszyła regularnie kursującą komunikacja miejska. Dzięki temu Regent Park udało się połączyć z centrum, dzielnica zaczęła przyciągać nowych mieszkańców i inwestycje Pojawiły się restauracje, sklepy i nowoczesne obiekty rekreacyjne i sportowe, a Regent Park stała przykładem jak można skutecznie przekształcić i ożywić dzielnicę, jednocześnie nie doprowadzając do gentryfikacji mniej zamożnych mieszkańców
Regent Park z jednej strony się unowocześniła, z drugiej wciąż oferuje dużą ilość mieszkań dla osób z niskimi dochodami, które padają ofiarą wielu globalnych inicjatyw rewitalizacyjnych. Okazało się to na tyle inspirujące, że w kwietniu na terenie dzielnicy ONZ-owska agenda uruchomiła World Urban Pavilion. Ma ona za zadanie zbadać jak na terenie Regent koegzystują ze sobą różne grupy społeczne i spróbować powielić ten model w innych miastach świata
„Rozwijanie miast w zrównoważony sposób jest bardzo trudne. A w Regent Park udało się zrobić rewitalizację utrzymując równowagę pomiędzy grupami o zróżnicowanych dochodach” – zachwyca się cytowany przez Bloomberga Rafael Tuts, dyrektor działu globalnych rozwiązań ONZ-Habitat.
Jeszcze nie dodano komentarza!